Καθημερινά γίνεται λόγος για ανάπτυξη. Μια λέξη που έχει πάρει την μορφή καραμέλας στο στόμα όλων όσων καταπιάνονται με την πολιτική.
Ένα καλώδιο που πρέπει να βάλουμε κολώνες παντού για να επεκτείνουμε το δίκτυό του, ή
ένα φυτό που πρέπει να το φυτέψουμε και να περιμένουμε να μεγαλώσει; Ο όρος ανάπτυξη στα οικονομικά αναφέρεται στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου. Κατά σύμβαση, ως μέτρο ή δείκτης της ανάπτυξης ορίζεται ο μακροχρόνιος μέσος ποσοστιαίος ρυθμός αύξησης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Η ανάπτυξη αναφέρεται στη μακροχρόνια τάση (δεκαετίες, αιώνες) και όχι στη βραχυχρόνια διακύμανση (τρίμηνα, εξάμηνα, έτη).
Ακούγονται πολλά σχετικά με την ανάπτυξη. Δύο λύσεις επικρατούν η Αγροτική ανάπτυξη και η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Αγροτική Ανάπτυξη
Στο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον που διανύουμε σήμερα πρωταρχικός στόχος της αγροτικής ανάπτυξης πρέπει να είναι η βιωσιμότητα της γεωργίας μέσα σε μια αναπτυγμένη ύπαιθρο. Αν δεν είναι ανεπτυγμένη η ύπαιθρος είναι αδύνατον να είναι η γεωργία βιώσιμη. Αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι κανείς δεν ασχολείται με την αναζωογόνηση και την ανάπτυξη της υπαίθρου. Απλά, άνθρωποι αναγκασμένοι από την εξάντληση του αγώνα επιβίωσης στην πόλη καταφεύγουν άτακτα, χωρίς προγραμματισμό και κρατική υποστήριξη στην ύπαιθρο. Καταπιάνονται με κάποια αγροτική δραστηριότητα και ελπίζουν να τα καταφέρουν. Μαγεύονται από την φύση και την νέα αγροτική τους ζωή και παραβλέπουν τους κινδύνους που μπορεί να έχει η δραστηριότητά τους, μια και στην επιτυχία παίζει βασικό ρόλο ο καιρός, οι ασθένειες και άλλοι απρόβλεπτοι παράγοντες που μέχρι στιγμής τους είναι άγνωστοι. Η πραγματικότητα είναι ότι τόσο η ελληνική γεωργία -με την πολυμορφία της και την πολλαπλότητά της- όσο και η ελληνική ύπαιθρος λειτουργούν οριακά, ειδικά ύστερα από τη σταδιακή έκθεσή τους στις δυνάμεις του διεθνούς ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με την αστάθεια των γεωργικών αγορών και του γεωργικού εισοδήματος. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται πληρέστερη ενημέρωση, μια και τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Αγροτική Πολιτική, οι επιδοτήσεις και άλλα.
Εκμετάλλευση του Ορυκτού Πλούτου της χώρας
"Θα ανοίξουμε τρύπες στην θάλασσα για να βγάλουμε πετρέλαιο και να αναπτυχθεί η οικονομία" αυτά είναι περίπου τα λόγια που προλογίζουν αυτό το θέμα και ακούγονται συχνά παραπέμποντας σε εικόνες μαγικού ραβδιού μεταμόρφωσης του βατράχου σε βασιλιά.
Ας δούμε τις χώρες που είναι ήδη πετρελαιοπαραγωγές.
Αυτή η σκέψη θυμίζει μια οικογένεια που έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και αντί να διαχειριστεί σοφότερα τα υπάρχοντά της, οι νεότεροι να σπουδάσουν και οι μεγαλύτεροι να βρουν δουλειά και να αρχίσουν να συνδράμουν στην επιβίωσή της κάθονται όλοι και περιμένουν μια πιθανή κληρονομιά.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στις χώρες που παράγουν πετρέλαιο.
Σήμερα υπάρχουν περίπου πενήντα χώρες που παράγουν πάνω από 100.000 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα. Σύμφωνα, όμως με μελέτες, οι περισσότερες από αυτές θα στερέψουν τα επόμενα 30 χρόνια. Λίγες μόνο έχουν αρκετό πετρέλαιο ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν την παραγωγή τους μέχρι το τέλος του αιώνα. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι η παραγωγή πετρελαίου έχει και επιπτώσεις γνωστές ως "η κατάρα των φυσικών πόρων". Τα αρνητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν στρεβλωμένες οικονομίες, αναποτελεσματικότητα και αυταρχικά καθεστώτα που δεν φοβούνται να προκαλέσουν τις ΗΠΑ.
Η Βενεζουέλα, για παράδειγμα, είναι μια από αυτές τις χώρες. Αν και είναι, πλέον η πρώτη στη κατάταξη των χωρών με τα μεγαλύτερα επιβεβαιωμένα αποθέματα πετρελαίου αποτελεί ένα αποτυχημένο πετρελαιοπαραγωγό κράτος. Έχει υψηλό πληθωρισμό και μια εθνικοποιημένη πετρελαϊκή εταιρεία που δεν μπορεί να διαχειριστεί τους δικούς της πόρους. Διαθέτει, όμως, μια απίστευτη ποσότητα πετρελαίου, αρκετή για να μπορεί ο Ούγκο Τσάβες να συνεχίζει την αντιαμερικανική ρητορική για το υπόλοιπο της ζωής του. Το βιωτικό επίπεδο των πολιτών της είναι πολύ χαμηλό και μόνο εσωτερική ανάπτυξη δεν υπάρχει.Εξαίρεση σ' αυτόν τον κανόνα είναι το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Σε αυτές τις χώρες ο γηγενείς πληθυσμός δεν ξεπερνά τον πληθυσμό των Αθηνών. Όλοι πλουτίζουν και με το να προστατεύουν τα σχετικά χαμηλά αποθέματα πετρελαίου. Παρόλα αυτά αντιμετωπίζουν το αυξανόμενο κόστος βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού του και αυτό φαίνεται να τους πιέζει να στραφούν σε άλλες πηγές, όπως για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία, η οποία ενστερνίζεται την λύση της Πυρηνικής Ενέργειας που θα της επιτρέπει να απελευθερώσει περισσότερο πετρέλαιο για εξαγωγή.
Το τελευταίο καιρό έχει αναπτυχθεί έντονος προβληματισμός σχετικά με την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου πλούτου στις τρύπες της θάλασσας. Κάτι που μέχρι χθες ήταν οικονομικά ασύμφορη λόγω τις τιμής του πετρελαίου.
Το θέμα είναι ότι εφόσον αυτό δεν έσωσε όλες αυτές τις χώρες που παράγουν αυτόν τον πλούτο, εμάς γιατί θα μπορέσει να μας σώσει;
Υπάρχουν, όμως και χώρες χωρίς ορυκτό πλούτο, που έχουν στραφεί σε μοντέρνα τεχνολογική κατεύθυνση παραγωγή προστιθέμενης αξίας όπως η Νότια Κορέα, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κογκ, και άλλες, οι οποίες έχουν εκτοξευθεί οικονομικά και κοινωνικά.
Πιστεύω ότι η ανάπτυξη μπορεί να έρθει με την ελεύθερη έκφραση της κάθε πρωτοποριακής ιδέας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την απόλυτη εξαφάνιση της δημόσιας γραφειοκρατίας, που μαστίζει την χώρα και ανακόπτει κάθε πιθανή έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας και έχει καταστρέψει το απαραίτητο υγιές περιβάλλον στο οποίο θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι παραγωγικό. Τέτοιες πρωτοποριακές ιδέες είναι η Μοριακή βιοτεχνολογία, πυρηνική φυσική, ιατρική βιοτεχνολογία, η πληροφορική και άλλες. Στην χώρα μας υπάρχουν μικρές κυψέλες που είναι έχουν το προβάδισμα σε αυτούς τους τομείς.
Ας τις αφήσουμε να αναπτυχθούν και ας ενθαρρύνουμε τα νέα παιδιά που έχουν ταλέντο σε αυτούς τους κλάδους να ασχοληθούν και να καταξιωθούν σε αυτούς.
Ας σκεφτούμε πιο σοβαρά αυτές τις λύσεις για εξασφάλιση ανάπτυξης.
Ανατολική Ακτή Αττικής
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια