Γράφει ο Μανόλης Λαμτζίδης / Δικηγόρος – Μέλος του ΔΣ και Πρ. Πρόεδρος του ΔΣΘ
Σύμφωνα με στοιχεία των υπηρεσιών του Συλλόγου το 2011 ο αριθμός των μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης ανερχόταν σε 6.453 αριθμός εκπληκτικά μεγάλος για τα δεδομένα του (άλλοτε) νομού Θεσσαλονίκης, που αντιστοιχεί στην Πρωτοδικειακή περιφέρεια Θεσσαλονίκης.
Από αυτούς ένα ποσοστό 8% είναι δικηγόροι κάτω της πενταετίας και ένα άλλο ποσοστό 15% είναι δικηγόροι μεταξύ πενταετίας και δεκαετίας. Η πρώτη ομάδα έχει πραγματοποιήσει μέσα στο 2011 κατά μέσο όρο 6 παραστάσεις σε δικαστήρια και 2 παραστάσεις σε συμβόλαια και η δεύτερη ομάδα 13 παραστάσεις σε δικαστήρια και 3 παραστάσεις σε συμβόλαια. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι κάθε παράσταση αποφέρει ως εισόδημα –πράγμα εξώφθαλμα υποθετικό και φανταστικό- 500,00 ευρώ, αυτό σημαίνει ένα μέσο (μεικτό) εισόδημα της τάξης των 3.500,00 ευρώ για την πρώτη ομάδα και 8.000,00 ευρώ για τη δεύτερη ομάδα.Ακόμα και αν δεχτούμε ότι το εισόδημα από εξωδικαστικές εργασίες αντιπροσωπεύει το 30% του κύριου εισοδήματος από παραστάσεις, τότε το μέσο ετήσιο (μεικτό) εισόδημα ανέρχεται για την πρώτη ομάδα στο δυσθεώρητο ύψος των 4.700,00 ευρώ, ενώ για τη δεύτερη στο 11.000,00 ευρώ περίπου!
Και δεν αφαιρούμε από αυτά ασφαλιστικές εισφορές, έξοδα συντήρησης γραφείου κλπ.
Αν η κυβέρνηση ήθελε ένα δίκαιο – και όχι ληστρικό – φορολογικό σύστημα για τους δικηγόρους, θα έπρεπε να λάβει ως βάση αυτά τα αδιαμφισβήτητου κύρους στοιχεία και να πετούσε στον «κάλαθο των αχρήστων» τα σατανικά «σχέδια επί χάρτου» ορισμένων φωστήρων για κατάργηση του αφορολογήτου και φορολόγηση από το πρώτο ευρώ μέχρι και ποσοστού 30%.
Άλλος δείκτης οικονομικής ανέχειας του δικηγορικού πληθυσμού είναι το ποσοστό όσων έχουν τακτοποιημένες τις ασφαλιστικές εισφορές του συνταξιοδοτικού κλάδου για το 2011. Πραγματικά μόνο 4.259 από 6.453 (ποσοστό 66%) έχουν πληρώσει αυτές τις εισφορές. Οι υπόλοιποι εξ αυτού του λόγου αδυνατούν να προμηθευτούν διάτρητο και θεωρημένο «μπλοκ» αποδείξεων μένοντας φορολογικά «ανοιχτοί» απέναντι στους πελάτες τους και στις φορολογικές αρχές.
Ανάγλυφα προκύπτει ότι στον κλάδο σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο έχουν δημιουργηθεί δυσμενέστατοι όροι για την συνέχιση της επαγγελματικής δραστηριότητας σημαντικής μερίδας δικηγόρων.
Σύμφωνα με στοιχεία των υπηρεσιών του Συλλόγου το 2011 ο αριθμός των μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης ανερχόταν σε 6.453 αριθμός εκπληκτικά μεγάλος για τα δεδομένα του (άλλοτε) νομού Θεσσαλονίκης, που αντιστοιχεί στην Πρωτοδικειακή περιφέρεια Θεσσαλονίκης.
Από αυτούς ένα ποσοστό 8% είναι δικηγόροι κάτω της πενταετίας και ένα άλλο ποσοστό 15% είναι δικηγόροι μεταξύ πενταετίας και δεκαετίας. Η πρώτη ομάδα έχει πραγματοποιήσει μέσα στο 2011 κατά μέσο όρο 6 παραστάσεις σε δικαστήρια και 2 παραστάσεις σε συμβόλαια και η δεύτερη ομάδα 13 παραστάσεις σε δικαστήρια και 3 παραστάσεις σε συμβόλαια. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι κάθε παράσταση αποφέρει ως εισόδημα –πράγμα εξώφθαλμα υποθετικό και φανταστικό- 500,00 ευρώ, αυτό σημαίνει ένα μέσο (μεικτό) εισόδημα της τάξης των 3.500,00 ευρώ για την πρώτη ομάδα και 8.000,00 ευρώ για τη δεύτερη ομάδα.Ακόμα και αν δεχτούμε ότι το εισόδημα από εξωδικαστικές εργασίες αντιπροσωπεύει το 30% του κύριου εισοδήματος από παραστάσεις, τότε το μέσο ετήσιο (μεικτό) εισόδημα ανέρχεται για την πρώτη ομάδα στο δυσθεώρητο ύψος των 4.700,00 ευρώ, ενώ για τη δεύτερη στο 11.000,00 ευρώ περίπου!
Και δεν αφαιρούμε από αυτά ασφαλιστικές εισφορές, έξοδα συντήρησης γραφείου κλπ.
Αν η κυβέρνηση ήθελε ένα δίκαιο – και όχι ληστρικό – φορολογικό σύστημα για τους δικηγόρους, θα έπρεπε να λάβει ως βάση αυτά τα αδιαμφισβήτητου κύρους στοιχεία και να πετούσε στον «κάλαθο των αχρήστων» τα σατανικά «σχέδια επί χάρτου» ορισμένων φωστήρων για κατάργηση του αφορολογήτου και φορολόγηση από το πρώτο ευρώ μέχρι και ποσοστού 30%.
Άλλος δείκτης οικονομικής ανέχειας του δικηγορικού πληθυσμού είναι το ποσοστό όσων έχουν τακτοποιημένες τις ασφαλιστικές εισφορές του συνταξιοδοτικού κλάδου για το 2011. Πραγματικά μόνο 4.259 από 6.453 (ποσοστό 66%) έχουν πληρώσει αυτές τις εισφορές. Οι υπόλοιποι εξ αυτού του λόγου αδυνατούν να προμηθευτούν διάτρητο και θεωρημένο «μπλοκ» αποδείξεων μένοντας φορολογικά «ανοιχτοί» απέναντι στους πελάτες τους και στις φορολογικές αρχές.
Ανάγλυφα προκύπτει ότι στον κλάδο σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο έχουν δημιουργηθεί δυσμενέστατοι όροι για την συνέχιση της επαγγελματικής δραστηριότητας σημαντικής μερίδας δικηγόρων.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ο ισχυρισμός ότι σήμερα στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλοί “νεόπτωχοι” δικηγόροι.
Και όσο η γενικότερη οικονομική και κοινωνική κατάσταση θα επιδεινώνεται ο αριθμός τους θα μεγαλώνει.
Και όσο ο αριθμός τους θα μεγαλώνει και θα εξωθούνται στη βίαιη έξοδο από το επάγγελμα, τόσο θα αυξάνονται οι αθέμιτες πρακτικές, η παραβατική συμπεριφορά σε βάρος άλλων συναδέλφων ή και των πελατών.
Γι’ αυτό σκέψεις και προτάσεις («μνημονιακής» έμπνευσης) που κατατείνουν στον περιορισμό της δικηγορικής ύλης, στην υποβάθμιση του ρόλου του δικηγόρου και των δικηγορικών συλλόγων, στην ασφυκτική συμπίεση του εισοδήματός του, κατατείνουν στη διάλυση του σώματος και στην μετατροπή του σε ένα σώμα «ολίγων» και «εκλεκτών» (από ποιους άραγε;), ένα αριστοκρατικό-ολιγαρχικό στρώμα ελεύθερων-επαγγελματιών-εμπόρων νομικών υπηρεσιών.
Και αυτή η προοπτική θα είναι ακόμα χειρότερη και πλέον εφιαλτική από του να περιοριστεί απλά το εισόδημα του δικηγόρου κατά 500, 1000 ή 1.500 ευρώ το χρόνο!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια