Ειδικότερα, ο δικαστής επεσήμανε ότι επιτρέπεται «στο νομοθέτη η θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή προστασίας από τα δικαστήρια, οι προϋποθέσεις όμως αυτές πρέπει, αφενός μεν να συνάδουν και να είναι ανάλογες με την λειτουργία των δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης, αφετέρου δε να μην υπερβαίνουν τα όρια εκείνα, πέρα από τα οποία θα συνεπάγονταν την κατάλυση του ατομικού δικαιώματος δικαστικής προστασίας».
Η αύξηση του δικαστικού ενσήμου, σύμφωνα με τη δικαστική κρίση, έρχεται σε αντίθεση τόσο με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος όσο και με το άρθρ. 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ. Υπογραμμίζεται μάλιστα ότι το συγκεκριμένο μέτρο εξυπηρετεί σκοπούς αποκλειστικά εισπρακτικούς και θα επιφέρει τεράστια οικονομική επιβάρυνση στους Έλληνες πολίτες στερώντας ουσιαστικά το δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας. Η υποχρέωση, καταβολής ενσήμου για την κατάθεση κάθε δικογράφου δημιουργεί ερμηνευτικά ζητήματα ενώ, όπως σημειώνεται στη δικαστική απόφαση, δεν μπορεί να περιληφθεί στην έννοια του «κάθε άλλου δικογράφου» και η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων καθώς τα ασφαλιστικά μέτρα δεν οδηγούν σε οριστική κρίση επί της ένδικης διαφοράς αλλά παρέχουν προσωρινή δικαστική προστασία και παράλληλα, συνοδεύονται από αγωγή, για την κατάθεση της οποίας καταβάλλεται δικαστικό ένσημο.
Συνεπώς, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών έκρινε ότι η συζήτηση της συγκεκριμένης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων είναι παραδεκτή χωρίς να υφίσταται υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου.
www.nomikanea.gr/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια