Στην υπό κρίση περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αιτών, αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας σε αποστρατεία, ο οποίος απέκτησε το πτυχίο της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στις 10.10.2001, ζήτησε, με αίτησή του προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας να εγγραφεί στο Μητρώο ασκουμένων του Συλλόγου.
Η αίτηση του αυτή απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη πράξη, με τις ακόλουθες δύο αιτιολογικές βάσεις: α) ότι ο αιτών όφειλε, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κώδικα περί Δικηγόρων να ζητήσει την εγγραφή του εντός εξαμήνου από τη λήψη του πτυχίου του, στην προκειμένη δε περίπτωση έχει υπερβεί την εξάμηνη αυτή προθεσμία και β) ότι έχει παρέλθει η προσβαλλόμενη στο άρθρο 5 παρ. 2 του Κώδικα περί Δικηγόρων πενταετία από τη λήψη του πτυχίου του.
Το ΣτΕ έκρινε μη νόμιμη τη δεύτερη αιτιολογική βάση απορρίψεως της αιτήσεως του αιτούντος περί εγγραφής του στο μητρώο ασκουμένων του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, η οποία ερείδεται στην κριθείσα ως αντίθετη προς το Σύνταγμα διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 του Κώδικα περί Δικηγόρων, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του Ν. 723/1977, με την οποία αποκλείεται η εγγραφή πτυχιούχου Νομικής στο μητρώο ασκουμένων, μετά την πάροδο πέντε ετών από την κτήση του πτυχίου του.
Επιπλέον και η πρώτη αιτιολογική βάση απορρίψεως της ως άνω αιτήσεως του αιτούντος, ερειδόμενη στο γεγονός ότι η αίτηση αυτή υποβλήθηκε μετά την πάροδο έξι μηνών από την απόκτηση του πτυχίου του, είναι, ενόψει της αντιθέσεως προς το Σύνταγμα, των διατάξεων του άρθρου 4 και 5 παρ. 1 του Κώδικα περί Δικηγόρων, όπως αντικαταστάθηκαν, αντίστοιχα, με τα άρθρα 2 και 3 του Ν. 723/1977, μη νόμιμη.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το αιτιολογικό της αποφάσεως, ο επιδιωκόμενος από το άρθρο 5 παρ. 2 του Κώδικα περί Δικηγόρων σκοπός της μη αποξενώσεως του πτυχιούχου νομικού τμήματος και υποψήφιου δικηγόρου από τις ειδικές επιστημονικές γνώσεις, τις οποίες απέκτησε κατά τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο και οι οποίες είναι απαραίτητες για την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος αποτελεί νομοθετικό σκοπό δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογεί καταρχήν τη ρυθμιστική επέμβαση του νομοθέτη.
Πλην όμως δεν διαπιστώνεται, κατά τρόπο εμφανή, η προσφορότητα της ως άνω ρυθμίσεως, δηλαδή του απόλυτου κωλύματος εγγραφής πτυχιούχου νομικού τμήματος στο βιβλίο ασκουμένων του οικείου δικηγορικού συλλόγου μετά την πάροδο πέντε ετών από την κτήση του πτυχίου του, ως προς την εξυπηρέτηση του νομοθετικού σκοπού της διασφαλίσεως εισόδου στη δικηγορία προσώπων με επιστημονική κατάρτιση και ικανότητα, δοθέντος μάλιστα ότι ο προαναφερόμενος νομοθετικός σκοπός εξυπηρετείται ήδη από το προβλεπόμενο στον Κώδικα περί Δικηγόρων (βλ. άρθρα 6 επ., 13 επ., 19 επ.) στάδιο της δεκαοκτάμηνης πρακτικής ασκήσεως του ασκουμένου δικηγόρου και την, εν συνεχεία, διαδικασία γραπτών και προφορικών εξετάσεων σε νομικά μαθήματα, ο δε διορισμός του ασκουμένου ως δικηγόρου εξαρτάται τελικώς από την επιτυχία του στις εν λόγω εξετάσεις.
Ενόψει αυτών, ο ανωτέρω απόλυτος περιορισμός δεν παρίσταται πρόσφορος για την εξυπηρέτηση του επιδιωκόμενου νομοθετικού σκοπού και επομένως η διάταξη του άρθρου 5 παρ.2 του Κώδικα περί Δικηγόρων, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 του ν. 723/1977, αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, σε συνδυασμό προς τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος με την οποία προστατεύεται η επαγγελματική ελευθερία και ως εκ τούτου ο εν λόγω περιορισμός δεν είναι εφαρμοστέος.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια