Τεράστιες προοπτικές ανοίγονται για τις Νομικές Σχολές των ελληνικών πανεπιστημίων. Βρέθηκε τρόπος για να βγάλουν κανένα φράγκο, να αυτονομηθούν οικονομικά και να μην έχουν ανάγκη κανέναν υπουργό, ούτε Παιδείας ούτε Οικονομικών ούτε Δικαιοσύνης.
Να εξηγήσουμε τι εννοούμε. Θυμόσαστε που ένας απόφοιτος ιδιωτικής σχολής έπρεπε να περάσει από σαράντα κύματα για να δικηγορήσει; Πάει αυτό. Καθένας μπορεί να σπουδάζει νομικά στο κολέγιο της γειτονιάς του και κατόπιν να εγγράφεται σε δικηγορικό σύλλογο. Πλέον οι απόφοιτοι κολεγίων θα θεωρούνται ισότιμοι με τους πτυχιούχους των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Το ζήτημα τακτοποιήθηκε στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου. Σύμφωνα με την τροπολογία του οι απόφοιτοι νομικών σχολών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και των συνεργαζόμενων κολεγίων, θα εγγράφονται στους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας με απλή προσκόμιση του πτυχίου. Δεν θα αναγνωρίζεται δηλαδή από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό που εξετάζει αν ο τίτλος σπουδών είναι της προκοπής.
Ας δούμε τα δεδομένα πριν υποβάλουμε μια πρόταση. Για το κόστος: ο σπουδαστής κολεγίου δίνει περίπου τα ίδια χρήματα για δίδακτρα με τον μαθητή που πληρώνει για φροντιστήρια και ιδιαίτερα ώστε να πετύχει στις εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο. Οι σπουδές λοιπόν ούτως ή άλλως έχουν οικονομικό και ταξικό χαρακτήρα. Στα κολέγια δεν γίνονται καταλήψεις και το περιεχόμενο των σπουδών ελέγχεται από πανεπιστήμια στα οποία υπάγονται. Πρόκειται για πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Σε αυτή τη λεπτομέρεια κρύβεται η ευκαιρία για ανάπτυξη των Νομικών Σχολών.
Οι Νομικές Σχολές των ελληνικών πανεπιστημίων έχουν πλέον κάθε δικαίωμα να ανοίξουν ένα ιδιωτικό παράρτημα. Από τη μια πλευρά της οδού Σόλωνος θα είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο κι από την άλλη το «Law School upon Solonos», τριετούς φοίτησης, που θα δίνει εξειδικευμένα πτυχία σε ειδικότητες όπως «Διαμεσολαβητής Διαζυγίων σε Μακροχρόνιους Γάμους» ή κάτι τέτοιο βαρύγδουπο που αντιστοιχεί σε ορισμένους τίτλους σπουδών της αλλοδαπής.
Οι πτυχιούχοι της upon Solonos θα έχουν το πλεονέκτημα να γνωρίζουν το ελληνικό δίκαιο σε αντίθεση με όσους έρθουν από σχολές των Βαλκανίων ή από ιδρύματα που ιδρύθηκαν στη Δύση στα βάθη των αιώνων. Στην αγορά εργασίας θα διοχετευτούν ακόμη περισσότεροι πτυχιούχοι. Αυτή τη στιγμή, με τρεις Νομικές Σχολές να λειτουργούν στη χώρα, αποφοιτούν περί τους 1.000 δικηγόρους το χρόνο. Όπως λένε οι φιλελεύθεροι αναλυτές, θα υπάρξει «αυτορρύθμιση».
Για να πούμε την αλήθεια κάτι τέτοιες τροπολογίες προσγειώνουν στην πραγματικότητα όλους αυτούς που νομίζουν ότι η μόρφωση, οι σπουδές δηλαδή, έχουν μια επαναστατική πλευρά, ότι δηλαδή εξομοιώνουν τους πολίτες. Όλα αυτά για τις ευκαιρίες ανέλιξης ακούγονται πολύ ρομαντικά. Είναι δεδομένο ότι ο απόφοιτος κολεγίου με ντιζαϊνάτο γραφείο στο Κολωνάκι και οικογενειακή παράδοση στο επάγγελμα θα έχει υψηλότερο ετήσιο εισόδημα από τον αριστούχο του κρατικού πανεπιστημίου που ενοικιάζει λίγα τετραγωνικά στην Ομόνοια, με κοινόχρηστο wc.
Αν λοιπόν έκανε κάτι ο Αθανασίου με την τροπολογία του είναι να μας υπενθυμίσει πόσο δίκιο είχε ο Πιερ Μπουρντιέ όταν έγραφε για όλα αυτά στη «Διάκριση».
Να εξηγήσουμε τι εννοούμε. Θυμόσαστε που ένας απόφοιτος ιδιωτικής σχολής έπρεπε να περάσει από σαράντα κύματα για να δικηγορήσει; Πάει αυτό. Καθένας μπορεί να σπουδάζει νομικά στο κολέγιο της γειτονιάς του και κατόπιν να εγγράφεται σε δικηγορικό σύλλογο. Πλέον οι απόφοιτοι κολεγίων θα θεωρούνται ισότιμοι με τους πτυχιούχους των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Το ζήτημα τακτοποιήθηκε στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου. Σύμφωνα με την τροπολογία του οι απόφοιτοι νομικών σχολών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και των συνεργαζόμενων κολεγίων, θα εγγράφονται στους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας με απλή προσκόμιση του πτυχίου. Δεν θα αναγνωρίζεται δηλαδή από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό που εξετάζει αν ο τίτλος σπουδών είναι της προκοπής.
Ας δούμε τα δεδομένα πριν υποβάλουμε μια πρόταση. Για το κόστος: ο σπουδαστής κολεγίου δίνει περίπου τα ίδια χρήματα για δίδακτρα με τον μαθητή που πληρώνει για φροντιστήρια και ιδιαίτερα ώστε να πετύχει στις εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο. Οι σπουδές λοιπόν ούτως ή άλλως έχουν οικονομικό και ταξικό χαρακτήρα. Στα κολέγια δεν γίνονται καταλήψεις και το περιεχόμενο των σπουδών ελέγχεται από πανεπιστήμια στα οποία υπάγονται. Πρόκειται για πανεπιστήμια της αλλοδαπής. Σε αυτή τη λεπτομέρεια κρύβεται η ευκαιρία για ανάπτυξη των Νομικών Σχολών.
Οι Νομικές Σχολές των ελληνικών πανεπιστημίων έχουν πλέον κάθε δικαίωμα να ανοίξουν ένα ιδιωτικό παράρτημα. Από τη μια πλευρά της οδού Σόλωνος θα είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο κι από την άλλη το «Law School upon Solonos», τριετούς φοίτησης, που θα δίνει εξειδικευμένα πτυχία σε ειδικότητες όπως «Διαμεσολαβητής Διαζυγίων σε Μακροχρόνιους Γάμους» ή κάτι τέτοιο βαρύγδουπο που αντιστοιχεί σε ορισμένους τίτλους σπουδών της αλλοδαπής.
Οι πτυχιούχοι της upon Solonos θα έχουν το πλεονέκτημα να γνωρίζουν το ελληνικό δίκαιο σε αντίθεση με όσους έρθουν από σχολές των Βαλκανίων ή από ιδρύματα που ιδρύθηκαν στη Δύση στα βάθη των αιώνων. Στην αγορά εργασίας θα διοχετευτούν ακόμη περισσότεροι πτυχιούχοι. Αυτή τη στιγμή, με τρεις Νομικές Σχολές να λειτουργούν στη χώρα, αποφοιτούν περί τους 1.000 δικηγόρους το χρόνο. Όπως λένε οι φιλελεύθεροι αναλυτές, θα υπάρξει «αυτορρύθμιση».
Για να πούμε την αλήθεια κάτι τέτοιες τροπολογίες προσγειώνουν στην πραγματικότητα όλους αυτούς που νομίζουν ότι η μόρφωση, οι σπουδές δηλαδή, έχουν μια επαναστατική πλευρά, ότι δηλαδή εξομοιώνουν τους πολίτες. Όλα αυτά για τις ευκαιρίες ανέλιξης ακούγονται πολύ ρομαντικά. Είναι δεδομένο ότι ο απόφοιτος κολεγίου με ντιζαϊνάτο γραφείο στο Κολωνάκι και οικογενειακή παράδοση στο επάγγελμα θα έχει υψηλότερο ετήσιο εισόδημα από τον αριστούχο του κρατικού πανεπιστημίου που ενοικιάζει λίγα τετραγωνικά στην Ομόνοια, με κοινόχρηστο wc.
Αν λοιπόν έκανε κάτι ο Αθανασίου με την τροπολογία του είναι να μας υπενθυμίσει πόσο δίκιο είχε ο Πιερ Μπουρντιέ όταν έγραφε για όλα αυτά στη «Διάκριση».
http://www.tovima.gr/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια