Του Παναγιώτη Στάθη
«Βόμβα» στα θεμέλια του νόμου 3493/ 2011 που επέβαλλε αυτόφωρη σύλληψη και άμεση παραπομπή στη δικαιοσύνη πολίτη που οφείλει πάνω από 5.000 ευρώ στο Δημόσιο, με βάσει τον οποίο οδηγήθηκαν στο Αυτόφωρο με χειροπέδες χιλιάδες μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες σε όλη τη χώρα, βάζει απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κατερίνης.
Το δικαστήριο έκρινε ότι ο νόμος αυτός που ψηφίστηκε επί υπουργίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου, είναι αντισυνταγματικός καθώς παραβιάζει το τεκμήριο αθωότητας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η απόφαση κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, παρά το γεγονός ότι εκδίδεται από δικαστήριο χαμηλότερης βαθμίδας, καθώς είναι η πρώτη φορά που αμφισβητείται δικαστικά η συνταγματικότητα ενός νόμου ο οποίος δέχτηκε πολλά πυρά για τη στόχευση και την αποτελεσματικότητά του. Η αξία της βέβαια θα αυξηθεί αν επικυρωθεί και από ανώτερης βαθμίδας δικαστήριο, αν δηλαδή η υπόθεση φτάσει στο Εφετείο. Η απόφαση του δικαστηρίου βέβαια έρχεται σε εφαρμογή σχετικής εγκυκλίου του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νίκου Παντελή, που είχε παραπέμψει τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου, στις κρίσεις των δικαστηρίων, σημειώνοντας ότι ο ίδιος συμφωνεί με την αυτόφωρη διαδικασία μόνο για περιπτώσεις «ακραίας και προκλητικής φοροδιαφυγής για τις οποίες δεν μπορεί εκ προοιμίου να αποκλειστεί».
Αντισυνταγματικός
Το σκεπτικό της απόφασης (196/2014) που αποκαλύπτει το Capital.gr, αναφέρει ξεκάθαρα πως η εισπρακτική ανάγκη του δημοσίου ενόψει της κρίσης δεν δικαιολογεί τον περιορισμό της προσωπικής ασφάλειας και της παροχής δικαστικής προστασίας του πολίτη: «Με την πρωτοβουλία του δηλαδή αυτή ο νομοθέτης επέκτεινε την έννοια του αυτοφώρου για το συγκεκριμένο αδίκημα, χωρίς ωστόσο να συντρέχουν οι προϋποθέσεις που δικαιολογούν την απόδοση του χαρακτηρισμού αυτού, καθώς από τη μία καταλύεται πλέον το στοιχείο της εγγύτητας μεταξύ του χρονικού σημείου της τέλεσης της πράξης και του χρόνου εκδίκασης αυτής και από την άλλη δεν υφίσταται το στοιχείο της ευχερούς και ταχείας συλλογής του σχετικού αποδεικτικού υλικού. Ενόψει των ανωτέρω δύναται με ασφάλεια να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι με την εν λόγω διάταξη ο νομοθέτης επιχειρεί να κάμψει την προστασία που παρέχεται στους πολίτες από τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1, 6 παρ. 3 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 6 παρ. 1, 2 και 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, προκειμένου να ενισχύσει την εισπρακτική ικανότητα του Δημοσίου, επισείοντας σε βάρος των οφειλετών του την απειλή της άμεσης σύλληψής τους και της υπαγωγής τους σε έκτακτου χαρακτήρα ποινική διαδικασία, στην οποία όπως προαναφέρθηκε πλήττονται τα υπερασπιστικά δικαιώματα του κατηγορουμένου. Ωστόσο, η εξυπηρέτηση των εισπρακτικών αναγκών του Δημοσίου σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί ενόψει της ρύθμισης του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος τον επιχειρούμενο περιορισμό στην προσωπική ασφάλεια και στην παροχή δικαστικής προστασίας, δύναται δε να εξυπηρετηθεί χωρίς την περιστολή των παραπάνω δικαιωμάτων με την λήψη των κατάλληλων διοικητικού χαρακτήρα μέτρων».
Το σκεπτικό του δικαστηρίου αναφέρεται σε τρία ακόμα βασικά σημεία:
1. Με βάση όσα εκτίθενται ανωτέρω προκύπτει ότι στο πλαίσιο της προστασίας της προσωπικής ασφάλειας του ατόμου και του σεβασμού του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου, ο νομοθέτης πρέπει να επιδεικνύει ιδιαίτερη φειδώ ως προς τον καθορισμό της έννοιας του αυτόφωρου εγκλήματος, ώστε σε αυτή να περιλαμβάνονται μόνον οι περιπτώσεις εκείνες των αξιόποινων πράξεων, οι οποίες λόγω της κατάληψης του δράστη τους κατά τη διάρκεια της διάπραξής τους ή εντός σύντομου χρονικού διαστήματος μετά από αυτήν δύνανται με ευχέρεια να αποδοθούν στον τελευταίο. Αντίθετα, οποιαδήποτε νομοθετική απόπειρα διεύρυνσης της έννοιας του αυτόφωρου εγκλήματος, με σκοπό να καταστεί δυνατή η χωρίς τις εγγυήσεις της δικαστικής εξουσίας σύλληψη του φερόμενου ως δράστη του, συνιστά ευθεία παράβαση των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 3, 6 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, προσβάλλει δε παράλληλα και το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο κατοχυρώνεται από την υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
2. Επομένως, η υπερβολική από μέρους του νομοθέτη διεύρυνση της έννοιας του αυτόφωρου εγκλήματος και σε περιπτώσεις εγκλημάτων, για τα οποία δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που εξασφαλίζουν τη δυνατότητα γρήγορης και αποτελεσματικής συλλογής του αναγκαίου αποδεικτικού υλικού, με βάση την οποία διευρύνεται η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας και ουσιαστικά φαλκιδεύονται τα δικαιώματα του κατηγορουμένου, χωρίς να συντρέχει νόμιμος λόγος που να δικαιολογεί έναν τέτοιου είδους περιορισμό, συνιστά παραβίαση των διατάξεων των άρθρων 20 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, όπως επίσης και της υπερνομοθετικής ισχύος διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1 και 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
3. Με τη διάταξη αυτή το παραπάνω τυποποιούμενο έγκλημα χαρακτηρίζεται από τον ίδιο το νομοθέτη ως διαρκές, ενώ από τη νομοτυπική μορφή του, όπως τα στοιχεία αυτής αναλυτικά εκτίθενται ανωτέρω, προκύπτει ότι πρόκειται για στιγμιαίο έγκλημα.
Μάλιστα, η διάταξη αυτή περικλείει σχήμα οξύμωρο, δεδομένου ότι αφενός γίνεται δεκτός ως χρόνος τέλεσης του εγκλήματος το χρονικό σημείο της παρέλευσης των τεσσάρων (4) μηνών από την βεβαίωση του χρέους, προς το οποίο συνδέεται η κατά τη διάταξη του άρθρου 112 ΠΚ έναρξη του χρόνου της παραγραφής του, ενώ αφετέρου ορίζεται κατά τρόπο αυθαίρετο και ανακόλουθο προς τη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος ότι ο χρόνος τέλεσης αυτού εκτείνεται μέχρι την παρέλευση χρονικού διαστήματος ίσου προς το ένα τρίτο του χρόνου παραγραφής του, δηλαδή για χρονικό διάστημα είκοσι (20) μηνών.
Αναβολή
Η υπόθεση αφορά ιδιοκτήτη πολυκαταστήματος ειδών ένδυσης και υπόδησης από την Κατερίνη, ο οποίος βρέθηκε σιδηροδέσμιος στην Ασφάλεια να του παίρνουν δακτυλικά αποτυπώματα, επειδή δεν πλήρωσε την εφορία, λόγω κρίσης. Έτσι μετά από τον αυτοτελή ισχυρισμό του συνηγόρου του, το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του και ανέβαλλε σε ρητή δικάσιμο τη δίκη.
Πηγή:www.capital.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια